एक बोधकथा

एकदा एक माणूस जंगलात फिरत असताना त्याला एक मोठे झाड दिसले. त्याने झाडाला हात लावून पाहिला आणि त्याला आश्चर्य वाटले की झाड किती मजबूत आणि स्थिर आहे. त्याने विचार केला की, "हे झाड किती वर्षे जगेल?"

त्याने झाडाच्या जवळ बसून त्याच्याशी बोलण्यास सुरुवात केली. त्याने झाडाला विचारले, "तू किती वर्षे जगशील?"

झाड म्हणाले, "मी किती वर्षे जगेन हे मला माहित नाही. पण मी एक गोष्ट जाणतो की, मी दररोज माझ्या मुळांना पाण्यासाठी खोलवर जातो, मी माझ्या पानांना सूर्यप्रकाश मिळण्यासाठी उंच उंच वाढवतो आणि मी माझ्या शरीराला मजबूत ठेवण्यासाठी हवा घेतो. मी दररोज माझ्यासाठी सर्वोत्तम गोष्टी करतो आणि मी कधीही थांबत नाही."

माणूस झाडाच्या उत्तराने खूप प्रभावित झाला. तो उठला आणि त्याच्या मार्गाने निघून गेला.

तत्पर्य

जीवन हे एक प्रवास आहे आणि आपल्याला नेहमी आपल्यासाठी सर्वोत्तम गोष्टी करणे आवश्यक आहे. आपण कधीही थांबत नाही आणि आपण नेहमीच वाढत राहतो तर आपण आयुष्यात खूप यशस्वी होऊ शकतो.

दुसरी बोधकथा

एकदा एक माणूस जंगलात फिरत असताना त्याला एक लहान पक्षी दिसला. पक्षी एक झाडावर बसला होता आणि तो खूप दुःखी दिसत होता.

माणूस पक्ष्याकडे गेला आणि त्याला विचारले, "तू का दुःखी आहेस?"

पक्षी म्हणाला, "मी खूप लहान आहे आणि मी काहीही करू शकत नाही. मी उंच उडू शकत नाही, मोठे गाणे गाऊ शकत नाही आणि इतर पक्ष्यांशी मैत्री करू शकत नाही."

माणूस पक्ष्याच्या उत्तराने खूप दुःखी झाला. त्याने पक्ष्याला त्याच्या खांद्यावर घेतले आणि त्याला म्हणाला, "तू खूप लहान असला तरीही तू खूप विशेष आहेस. तुझ्याकडे एक सुंदर गाणे आहे आणि तुझी स्वतःची खास शैली आहे. तुला इतर पक्ष्यांशी मैत्री करायची असेल, तर तू अगदी प्रयत्न केला पाहिजेस."

पक्षी माणसाच्या शब्दांनी खूप प्रेरित झाला. त्याने माणसाला धन्यवाद दिले आणि त्याच्या मार्गाने निघून गेला.

तत्पर्य

आपण कोणत्याही आकाराचे असलो तरीही आपण महत्त्वाचे आहोत. आपल्याकडे एक खास गोष्ट आहे जी आपण जगाला देऊ शकतो. आपण नेहमी स्वतःला आणि इतरांना विश्वास ठेवला पाहिजे.

मला आशा आहे की ही बोधकथा तुम्हाला आवडतील.