एक दिवस, मोहन आपल्या घराच्या जवळ खेळत होता तेव्हा त्याला एक म्हातारा माणूस भेटला. म्हातारा माणूस टोपी विक्रेता होता, आणि त्याच्याकडे खूपच विचित्र टोपी होत्या. काही टोपी इतक्या मोठ्या होत्या की मोहनचे संपूर्ण डोके त्यात समाविष्ट झाले, तर काही टोपी इतक्या लहान होत्या की मोहनची नाक त्यातून बाहेर पडायची.
मोहनला म्हाताऱ्या माणसाची टोपी खूप आवडली, आणि त्याने त्यापैकी एक खरेदी केली. टोपी खरेदी केल्यानंतर, मोहनने ती आपल्या डोक्यावर घातली. टोपी इतकी मोठी होती की मोहनच्या पायाखाली पोहोचत होती. मोहन खूपच आनंदी होता, आणि तो टोपी घालून इकडून तिकडे फिरू लागला.
मोहन जेव्हा घरी पोहोचला तेव्हा त्याच्या आईला त्याची टोपी खूपच विचित्र वाटली. तिने मोहनला सांगितले, "बेटा, ही टोपी खूपच मोठी आहे. ती घालून तू खूपच विचित्र दिसतो आहेस."
मोहनने आपल्या आईला सांगितले, "आई, मला ही टोपी खूपच आवडते. मी ती घालून खूपच आनंदी आहे."
मोहनच्या आईने मोहनला टोपी काढून टाकण्यास सांगितले, परंतु मोहनने मानली नाही. तो टोपी घालूनच घरात फिरत राहिला.
मोहनच्या खोडकर हरकतीमुळे मोहनची आई खूपच त्रस्त झाली. तिने मोहनला टोपी काढून टाकण्यास खूप समजावले, परंतु मोहन मानला नाही.
शेवटी, मोहनच्या आईने मोहनसाठी एक नवीन नियम बनवला. तिने सांगितले, "जर तू टोपी काढली नाहीस, तर मी तुला तुझी आवडती मिठाई देणार नाही."
मोहनला मिठाई खूप आवडत होती, म्हणून तो टोपी काढून टाकण्यास तयार झाला. त्याने आपली टोपी काढून टाकली, आणि मोहनच्या आईने त्याला त्याची आवडती मिठाई दिली.
मोहनने आपला धडा शिकला, आणि तो पुन्हा कधीही विनाकारण टोपी घालू लागला नाही.
नैतिक: आपल्याला नेहमी आपल्या आवडीनुसार काम करू नये. कधीकधी आपल्याला इतरांच्या मतालाही मान देणे आवश्यक असते.